‘’Verkeerd geparkeerde fietsen klitten rond nieuwe stallingen’’, kopte het BD op 6 december. Hoe is dat mogelijk, terwijl er net twee kloeke fietsenstallingen naast het station staan met een totale capaciteit van zo’n 7.500 plaatsen?
Het artikel benoemt als oorzaken de slechte communicatie van de gemeente en het feit dat je er alleen terecht kunt met een OV-kaart of een beperkt beschikbare dagkaart. Aan beide oorzaken moet écht wat worden gedaan, bijvoorbeeld door fietscoaches en uitbreiding van het aantal dagen gratis stallen. Maar er is meer.
Meer spreiding
Al voor de bouw van de NS-fietsenstallingen wees FietsForum Tilburg erop dat de capaciteit van de stallingen alleen is afgestemd op het stallen door treinreizigers. Er is in de Spoorzone meer capaciteit nodig (raming in 2018: 11.000 plaatsen) en vooral op ándere plekken. De gemeente plant vaak grote centrale fietsvoorzieningen. Als je echt wat wil doen aan rondslingerende fietsen, moeten er vooral meer parkeerplekken komen bij de plaatsen van bestemming. Ga je naar een restaurant, wil je een boek inleveren bij de bieb, of even kijken in de Koepelhal, dan wil je je fiets veilig en dichtbij die plek kunnen stallen.
Verder meldt het BD dat de AFAC het te druk heeft met het opruimen van fietsen. Dat is echt niet nodig! De fietsen hoeven niet meteen naar de centrale opslag; breng ze eerst een paar weken onder in de meest nabije stalling, communiceer daar helder over en geef mensen de kans hun fiets af te halen op vertoon van een fietssleutel. En wijs ze op de gratis fietsparkeermogelijkheden. Dat scheelt AFAC en fietsbezitters tijd en energie.
Vergeet ook niet: tot na 2025 is de Spoorzone nog een bouwput. Bouwers en gemeente moeten meer doen tegen de verrommeling van het gebied in die gehele periode. Rommel leidt immers tot nog meer rommel en tot nog meer rondslingerende fietsen.
Gemeente Tilburg, denk meer vanuit de praktijk van de fiets!